Tilbake til forsiden

Tilbake til musikk

Tilbake til mp3

TEKSTER

 

Nå går de hjem

Milavis fra meg

Passe sur og passe snill

Når det skjer

Malingt Melanom

Spor i hennes hjerta

Hu visste ikkje heilt

Dagdrøm

Et sted, her inne

Som solen smelte snø

 

Hu visste ikkje heilt

Ska eg bli her, eller gå -va det hu lurte på

Eg ser på ukjent land -på han som e min mann

Alt det hu tenke nå hu trodde ikkje skò skje

Eg stod og lurte på koss livet và å leva med


Hu visste ikkje heilt ka hu sko sei

hu grein og såg ein aen vei

Hu visste ikkje heil ka hu sko sei

hu grein og såg ein aen vei


Hu tanken fra seg slår -hu roe seg og går

Ein vei på mange mil -som ferdas ska med stil

Alt det hu tenke nå hu trodde ikkje skò skje

Eg stod og lurte på koss livet và å leva med


Hu visste ikkje heilt ka hu sko sei

hu grein og såg ein aen vei

Hu visste ikkje heil ka hu sko sei

hu grein og såg ein aen vei


 Et sted, her inne

Hu så eg minnes va min hjertevenn i fira år

Det e lenge siden- rart som tidå går

Hun holdt meg våken te det va langt på natt, ja nesten dag

Det va stort og viktigt det som me hadde i lag

Men hu reiste vekk - fekk seg jobb i ein aen by

Så stort et tomrom va igjen - aleina ved morgengry

 

Et sted her inne, finnes alt hu ein gang sa

Et sted her inne, finnes alt hu ein gang var

Et alltid inni hjerta mitt ein bit av hu vil ha

 

Han så eg minnes va min bestevenn et skoleår

Det e lenge siden, rart som tidå går

Me va som brødre, gjorde alt i sammen osse to

Det va sol og sommarvarmt den dagen me fra kverandre dro

Ein telefon i ny og ne - sko me nok få te

Men så ringte hun ikkje på fira år - eg lot han ver i fred

 

Et sted her inne, finnes alt han ein gang sa

Et sted her inne, finnes alt han ein gang var

Eg alltid inni hjerta mitt ein bit av han vil ha

 

Någen komme, og någen går

De beste minner består

 

Et sted her inne, finnes alt de ein gang sa

Et sted her inne, finnes alt de ein gang va

 Eg alltid inni hjerta mitt ein bit av de vil ha

 

Dagdrøm

Hu har ein dagdrøm som e me `na kor hen hu går

Mye og mangt må passas på - ja kverdagen består

Hu har stort sett tatt rette valg og vert snill og grei og god

Og så håpe hu at det finns ein som e med, så de e to

 

Bli med meg te ei øy i stillehavet

La oss sveva rundt på ei rosa sky

Bli med meg te ei øy i stillehavet

La oss nyda kverandre te natt blir dag på ny

 

Han har ein dagrøm som e me àn kor hen han går

Livet har stort sett gått på skinner har gitt han gode kår

Men hans syns alt e kjedeligt, han ønske et eventyr

Og så står h der framfor han, og på sin drøm hu byr

Bli med meg te ei øy i stillehavet......

 

Men om de nå sleppe alt de har, ka vil då skje ?

Og hvis de lar drømmen forbli ein drøm, så har de vertfall det...

 

Bli med meg te ei øy i stillehavet....

 

 >

MALINGT MELANOM

( Ondartet føflekk / hudkreft )

Eg gjekk te legen her ein dag

Fordi eg hadde et problem

Det va ein liten,brune flekk som hadde vokst

Det va ein sånn ein brune flekk

Som alle folk har någen av

Men som ingen tror e farlige her nord


Det hadde vært ein fine sommar

Med mye sjø og sand og sol

Og någen seine kveldar inne med parabol

Men eg va ikkje flink med krem

Eg hadde aldrig hatt eksem

Og nå talte legen te meg om mitt problem


Det e ein naevus,

Ein føflekk,min venn

Det e ingen verdens ting å bry seg om


Så eg gjekk hjem igjen og tenkte nok at

"Legen har godt vett"

Eg ska ikkje tenka på å trø i andre sitt bed

Men eg syntes han va kjappe

Med å dra sin konklusjon

Det virka enkelt som å pressa ein sitron


Og etter vinteren kom påsken

Og huden min blei atter brent

På grunn av solå som Vårherre hadde sendt

Så eg ringte ein gang te

Til dr.Jensen for å be

Om råd og vink for kossen eg meg nå sko te


Det e ein føflekk

Og muligens ein tvilsom melanom

Ver du varsom fremfor solå,min venn

Det e ein føflekk

Og muligens ein skummel melanom

Ver du forsiktig med friksjon,min venn


Eg blei svert engstelig for flekken min

For flekken begynte å klø

Og når eg klødde på han så begynte han å blø

Og eg fortalte te meg sjøl:

Me har jo kløe alle mann

Og dette roa meg ei stund,nok ein gang


Men eg leste skumle ting

Om statistikk i Nordens land

Og at hudkreft det kan ramma alle mann

Og eg blei redd og skremt av det

Og spurte legen om å se

Om det ikkje fantes piller han kunne gje


Det e ein føflekk

Et malingt melanom

Dette her kan ver farligt,min venn

Det e ein føflekk

Et malingt melanom

Dette her kan gå mot slutten,min venn


 Spor i hennes hjerta

Hu ser seg øve skulderen og møte blikket hans

Han handle mat og kler te seg og sitt

Hu ønske seg et annet sted enn der kor hu e nå

Hu glemte han, men bare såvidt

For ikkje lenge siden va de kropp og sjel og to

De gav kverandre stort behag

Men han va på vei mot ingenting og uten fremtidstro

Hu gjekk lei av han ein vakker dag


Han satt spor i hennes hjerta

Det står som om det skrevet va i stein

Han satt spor i hennes hjerta

Han komme nå, men han e alt for sein


Hu går bort og betale det så hu har kjøpt i dag

Ein ungdom gjer kvittering – versågod !

Han stoppe henna ved bilen, seie: “Gje meg ein sjangs` te,

ein sliten mann vil slå seg te ro”

Hu synes at han e flott å se på, stor og mørk og kjekk

Men hu huske at hu ikkje fekk han te

Hu vett at når hu trenge han, då e han borte vekk

Og når hu drar så e han ikkje med

 

Han satt spor i hennes hjerta.......

Han ville gitt `na allting hvis han fekk litt mere tid,

men hans tog e gått - hans sjanse e forbi

Han satt spor i hennas hjerta......


 

Som solen smelte snø


Eg såg deg knapt, ein liten blomst

men merka dette lille skudd

som gjorde at min vandring hadde snudd

Eg måtte bare ta deg med

og planta deg et vakkert sted

for du sko` bli et blikkfang i mitt bed

Alle trer som skjerma meg-

tok av ver og vind,

men jorda her va skrinn

Og du lyfta heila meg-

drog meg oppmed rot

det va ikkje meg imot


Hvis du ikkje gir meg næring vil eg dø

eg vil svinna hen som solen smelte snø

Eg vil ver ein vakker blomst i hagen din

som står stødigt gjennom all slags ver og vind


Du smilte gjønå sommaren

og strålte heilt te høsten kom

du tålte både yr og regn og flom

Eg tenkte då at alle

sterke vekster de vil klara seg

og dermed såg eg mindre bort på deg

Eg såg andre skyda ut

rundt meg der eg sto

ka blei det med oss to ?

Du lot buskar voksa fritt

så eg blei nesten gjemt

og skuffa, eg va glemt


Hvis du ikkje gir meg næring..............

 

PASSE SUR OG PASSE SNILL

Eg har aldri heilt likt fjellet, for på toppen e der kaldt

og går eg tur, så får eg gnagsår over alt

Hvis eg sette meg litt ned, så blir eg overfalt av mygg

- nei, på fjellet e eg ikkje særlig trygg

men eg har sala opp med ryggsekk, medbrakt telt og proviant

og litt annet som eg tror e relevant

nå ska eg vandra rundt i fjellet, ver aleina og heilt fri

- finna ut ka eg syns har verdi

Når ingen andre e med, då kan alt og intet skje

Då gjør eg nettopp det så eg vil

og blir passe sur og passe snill

eg blir passe sur og passe snill

Eg har aldri heilt likt sjøen - når eg i båt har gått ombord

får eg litt for ofte klatt med min motor

Og det gjentar seg at fisken ikkje bite på min stang

Ja - han ane nok at fare e på gang

Men eg har tatt meg ut i skipet, kledd meg i min redningsvest

Eg e forberedt på vind i fra nordvest

Nå ska eg driva rundt på fjorden, ver aleina og heilt fri

Finna ut ka eg syns har verdi

Når ingen andre e med...........

Ut på tur -ut på tur og aldri, aldri sur

Når ingen andre e med.......

 

NÅR DET SKJER

Han komme vanligvis når det e kveld

Hu åpne opp sin dør og han går inn

Og vanligvis e kvelden kront med hell

han blir geleida opp de smale trinn

De dele små historiar, de smile og ler

så skjer det mye et intenst kvarter

Når hu har sovna skrive han ein kort beskjed:

"eg kan ikkje bli hos deg, men lev i fred"

Hu e heilt aleina når det skjer

i eget selskap, uten kavaler

hu har akkurat stått opp - når hu rundt i rommet ser

Han har reist for aller siste gang, pakt alt ner og lagt på sprang

Til ein aen by, et aent sted, til et nytt og åpent fang

Han aldri kom igjen det neste år

ein sommar,høst og vinter e forbi

Hu kjenne både lengsel og komfort

og håpe på ei ennå bedre tid

Hu kvile seg på sofaen, hu unne seg ein lur

Då ringe han og vil komma bort ein tur

men stemmen hans har ikkje lengre samme, gode klang

Hu seie høflig "nei" for første gang

Hu e heilt aleina når det skjer ........

 Milavis fra meg

Sommaren va fin for meg i år

eg har det bra når dagane består -

av Riesling og av reker og av sol-

og intet slitsomt vepsebol

eg solte meg og bada dagen lang

og kvelden kom på uteresteurant

om eg ikkje alltid va ved fulle fem-

fant eg alltid veien hjem

Eg leste mange kilo med avis

fra ekvator sto ein liten, grå notis:

Sol og tørke hadde mais-åkeren brent

de på leiting etter mat forlengst va sendt

De e milavis fra meg

på et fjernt og fremmed sted

der har livet satt sitt preg

så e langt fra min skjøre, lille fred

Eg såg at huset mitt, det sko vært malt

så oljebeis blei innkjøpt og betalt

fasaden fekk igjen sin fulle glans

litt mer enn min nabo og huset hans

Eg gleda meg te ferie å få

korhen min reise dette år sko gå

så lenge pris og renter e i ro

kan in reisedrøm få gro

men te land der bomber sprenges vil eg ei

eg vil ha ferie og ikkje stor ståhei

eg ser striden som har sletta by og hus

menigmannens håp om fred e lagt i grus

De e milavis fra meg

på et fjernt og fremmed sted

der har livet satt sitt preg

så e langt fra min skjøre, lille fred

 

Nå går de hjem

Hu va lett å forstå, for hennas planer var små

Han hadde tro på at dette kunne gå

Ein tur på kino i dag, vandring i parken i lag

Ingen spenning, men et snikande ubehag

Nå går de hjem, nok ein dag e på hell

De går kver te seg denne kveld

Nå går de hjem, nok ein dag e på hell

Det skulle ikkje ver de to likavel

Den første tiden gikk greit, mens alt va enkelt og streit

- va han sjeleglad han slapp å ver på leit

Hu hadde savna ein mann, ein som va trygg og med forstand

Hu e i tvil om at dette tåle tidens tann

Nå går de hjem, nok ein dag e på hell........

Om det bare fantes ein slags flamme her som viste vei

Ein lampe her som lyste opp ei dør

Men ilden synes knapt nok nå og mørket sige langsomt på

Og i grua e der knapt nok glør

Nå gå de hjem, nok ein dag e på hell